مزایا و معایب اتصالات لوله رزوه ای

بررسی اتصالات لوله رزوه ای

برای اتصالات جوش سوکت، لوله را می توان در قسمت فرورفتگی اتصالات وارد کرد و هر دو لوله و اتصالات نیازی به آماده سازی اریب ندارند. این امر فرآیند نصب و لحیم کاری را ساده می کند.

برای تراز کردن نیازی به جوشکاری موقت نیست زیرا در اصل اتصالات جوش سوکت تراز مناسب را تضمین می کند.

فلز جوش نمی تواند به داخل سوراخ لوله نفوذ کند.

آنها را می توان به جای اتصالات لوله رزوه ای آهنگری استفاده کرد بنابراین خطر نشتی بسیار کمتر است.

هزینه های ساخت و ساز کمتر از اتصالات جوش لب به لب است که دلیل آن عدم نیاز به تناسب دقیق و حذف ماشینکاری ویژه برای آماده سازی انتهای جوش لب به لب است.

معایب اتصالات لوله جوش سوکت

جوشکار باید از شکاف انبساط 1/16 اینچی (1.6 میلی متر) بین لوله و شانه سوکت اطمینان حاصل کند. ASME B31.1 بند. 127.3 آماده سازی برای جوشکاری (E) مونتاژ جوش سوکت می گوید:

در مونتاژ اتصال قبل از جوشکاری، لوله یا لوله باید تا حداکثر عمق وارد سوکت شود و سپس تقریباً 1/16 اینچ (1.6 میلی متر) از تماس بین انتهای لوله و شانه سوکت خارج شود. .

اتصالات لوله جوش سوکت معمولاً تا حدود نیمی از استحکام اتصالات جوش لب به لب مقاوم هستند. بنابراین، اتصالات SW عمدتا برای لوله های کوچک با قطر NPS 2 یا کوچکتر استفاده می شود.

برای اتصالات لوله جوش سوکت، قیمت بسیار بالاتر از اندازه مشابه اتصالات جوش لب به لب است.

شکاف انبساط و شکاف های داخلی باقی مانده در سیستم لوله کشی جوش سوکت باعث خوردگی می شود و آنها را برای کاربردهای خورنده یا رادیواکتیو که در آن تجمع جامدات در اتصالات ممکن است باعث مشکلات عملیاتی یا نگهداری شود، مناسب نیستند.

جوشکاری سوکتی برای فشار هیدرواستاتیک فوق العاده بالا (UHP) در کاربرد صنایع غذایی قابل قبول نیست زیرا آنها اجازه نفوذ کامل را نمی دهند و اغلب همپوشانی ها و شکاف هایی ایجاد می کنند که تمیز کردن آنها بسیار دشوار است و نشت مجازی ایجاد می کند.

هدف از فاصله پایین در اتصال جوش سوکتی معمولاً کاهش تنش پسماند در ریشه جوش است که ممکن است در طول انجماد فلز جوش رخ دهد و امکان انبساط دیفرانسیل عناصر جفت شونده را فراهم کند. این فرآیند زمان، دقت و مهارت زیادی را می طلبد.

رادیوگرافی روی جوش فیله عملی نیست. بنابراین، اتصال و جوشکاری صحیح بسیار مهم است. جوش فیله ممکن است با روش‌های معاینه سطحی، ذرات مغناطیسی (MP) یا بررسی مایع نافذ (PT) بررسی شود.